AIDS

Lekarze z San Francisco i Nowego Jorku w 1979 roku zetknęli się ze znaczącym wzrostem zachorowań na szczególną odmianę raka, rzadko spotykaną poza Afryką. Nowotwór złośliwy, nazywany mięsakiem Kaposiego, początkowo atakuje tkankę naczyń krwionośnych skóry. Wcześniej rzadkie przypadki tej choroby w USA dotykały starszych mężczyzn pochodzenia włoskiego lub żydowskiego; teraz okazało się, że wśród jej ofiar znaleźli się w większości młodzi biali mężczyźni różnego pochodzenia etnicznego, głównie homoseksualiści. Początkowe ustalenia Lekarze zauważyli także, że wielu tych pacjentów zapadło na różnorodne infekcje, m.in. na atypowe zapalenie płuc wywoływane przez Pneumocystis carinii, jednokomórkowy drobnoustrój, bardzo rzadko atakujący człowieka. Poszukiwanie wyjaśnienia tajemniczych przypadków raka oraz licznych infekcji doprowadziło do nieoczekiwanego odkrycia: okazało się, że wszyscy ci pacjenci mieli bardzo osłabiony system odpornościowy. Nowa choroba została opisana w 1981 roku. Nadano jej nazwę: nabyty zespół braku odporności, w skrócie AIDS. Okazało się też, że na chorobę tę zapadają często członkowie dwóch innych grup, wkrótce nazwanych grupami wysokiego ryzyka narkomani przyjmujący narkotyki dożylnie oraz osoby często poddawane transfuzjom krwi. Odkrycie to sugerowało, że za rozwój choroby odpowiedzialny może być jakiś czynnik zakaźny znajdujący się w krwi.